vrijdag, maart 30, 2007
REKENING
2750€
-110€ Bobo
-193€ Omar
-107€ Daba
-308€ Fam. Touré
-76€ Djeenaba
-700€ PAEDAC
-110€ Ibrahima en Ismaël
-230€ Khady en Mohammed
-430€ Vivre Ensemble
-107€ Soulei
-230€ Fanta
Totaal: 2601€ gespendeerd
Rest: 149€
Nr.10: Fanta
Enkele weken geleden vertelde Alexandra ons over haar nieuwe buurvrouw Fanta. Zij is een vrouw van 38 jaar, die vijf kinderen op de wereld heeft gezet. Fanta heeft in haar leven altijd hard gewerkt en een eigen inkomen kunnen verwerven, tot de geboorte van haar jongste dochtertje, Mame Diara. Omdat Fanta zelf suikerziekte heeft, was Mame Diara al sinds de geboorte een zorgenkindje. Ze had dikwijls medische verzorging nodig en omdat Fanta met haar van ziekenhuis tot ziekenhuis trok, is ze moeten stoppen met werken. In Senegal is het heel moeilijk om goede medische verzorging te vinden, waardoor de zorg voor Mame Diara heel zwaar was voor Fanta.
Via haar man kwamen wij te weten dat Fanta graag terug een bezigheid wou om haar gedachten te verzetten en om terug een inkomen te verwerven. Ze beseft heel goed dat ze ondanks haar verdriet toch verder moet met haar leven, vooral voor haar andere kinderen. Daarom zou ze graag haar handeltje in gedroogde vis terug opstarten.
We beseffen maar al te goed dat we het verdriet van Fanta niet kunnen wegnemen, maar hopen dat we haar toch een beetje hebben kunnen helpen om haar leven terug op te pakken.
Liefs,
Inse en Kris
Nr.9: Soulei
Al sinds het begin van ons verblijf hier kennen we Soulei. Hij zou graag als taxi chauffeur werken, omdat je hier in Senegal goed je stokbrood mee kan verdienen. Een rijbewijs hier kost 120.000CFA, waarvan soulei er al 50.000CFA zelf heeft gespaard. Om te verkomen dat Soulei al grijs is voordat hij zijn rijbewijs in handen heeft, besloten we de overige 70.000CFA bij te leggen. Op deze manier kan hij binnen de drie maanden zijn rijbewijs halen en aan het werk gaan.
Krinsi
Nr.8: Vivre Ensemble
Inse en Kris
dinsdag, maart 27, 2007
Nr. 7: Khady en Mohammed
Mohammed is op Vivre Ensemble terecht gekomen toen zijn mama, Khady, onschuldig in de gevangenis belandde. Zijn papa zat verwikkeld in het drugsmilieu, maar nam de benen toen de politie hem kwam arresteren. Vandaar dat Khady voor zijn fouten moest opdraaien. Zulke dingen gebeuren in Senegal helaas regelmatig.
Gedurende de afgelopen twee jaar woonde Mohammed in Vivre Ensemble, en het laatste half jaar daarvan hebben wij samen met hem regelmatig zijn mama in de gevangenis bezocht. Tijdens deze bezoeken merkten we hoe graag Khady haar zoontje zag en hoe zwaar het voor hen beiden was om elkaar te moeten missen.
Vrijdag 23 maart was voor Khady en Mohammed een heel speciale dag. Op deze dag kreeg onze oogappel namelijk bezoek van zijn ‘vrije mama’. Jammer genoeg kon Mohammed door een administratieve fout nog niet onmiddellijk mee naar huis.
Over een weekje kan Mohammed echter wel bij zijn mama gaan wonen. Intussen neemt Khady de tijd om haar eigen leven weer een beetje op orde te krijgen, wat voor haar op dit moment niet gemakkelijk is. Voorlopig kan ze terecht bij zuster Joanita (PAEDAC) die haar voorziet van eten en onderdak.
Khady vertelde ons dat omgaan met haar vrijheid niet vanzelfsprekend is. Ze heeft steeds de neiging om zichzelf terug op te sluiten en is bang voor alle indrukken die ze nu te verwerken krijgt. Bovendien had ze een band opgebouwd met enkele vrouwen die nu nog in de gevangenis zitten of werken en was het voor haar niet gemakkelijk om haar leven daar achter te laten.
Toch kijkt ze er enorm naar uit om een leven op te bouwen samen met haar kinderen, en daar wilden wij haar bij helpen. Naast Mohammed heeft zij nog twee andere kinderen die ze graag bij haar zou willen hebben. Tot op heden weet ze echter niet waar die twee kinderen zijn.
Khady vertelde ons dat ze graag een zaakje wilde beginnen in het verkopen van ‘zelf-geverfde-stoffen’, waar ze ook haar inkomen mee verwierf voor ze in de gevangenis belandde. Verder zou had ze graag een kamertje gehuurd, waar ze samen met haar zoontje kan gaan wonen. We hebben besloten om Khady 150 000CFA (230euro) te geven. Dit is iets meer dan ze eigenlijk vroeg, maar omdat Khady op dit moment echt niets heeft wisten we dat ze veel meer nodig had dan ze ons durfde vragen.
We hopen dat we Khady hebben kunnen helpen, en dat we de nieuwe start voor haar en Mohammed een beetje hebben kunnen vergemakkelijken.
Ook voor ons betekende het veel om een jongetje waar we zes maanden mee gewerkt hebben en aan gehecht geraakt zijn, samen met zijn sterke mama een duwtje in de rug te geven. We zijn er zeker van dat Khady haar uiterste best zal doen om te zorgen dat alles goed komt!
(rekening: 1146€-230€=916€)
Heel veel tevreden liefs,
Kris en Inse
Nr. 6: Ibrahima en Ismaël
Zondagavond mochten we op bezoek bij Ibrahima en zijn broer Ismaël. Eerder hadden we Ibrahima 70 000CFA (110euro) gegeven voor hun project.
De twee broers zijn schilders. Ze verven echter niet gewoon op een doek, maar beschilderen ook kledij, tafellakens, handdoeken… We hadden het geld vorige week aan Ibrahima gegeven, omdat zijn broer naar de les was in Dakar. Hij volgt daar een kunstopleiding om nieuwe technieken aan te leren. Ismaël zal op zijn beurt deze technieken aanleren aan Ibrahima, zo hoeven ze niet beiden de inschrijvingskost van de studie te betalen.
We vonden het geweldig om te horen dat twee jonge mannen hun geld wilden verdienen met iets wat ze graag doen. Ze hadden de kennis al, alleen het materiaal ontbrak nog, daarom hebben we hen het geld gegeven om stof, verf enz. te kopen.
Zondag hebben ze ons dan verschillende technieken laten zien en kregen we de kans om onze eigen creativiteit te laten zien.
Kortom, we vonden het twee toffe, betrouwbare jongens en we zijn erg tevreden dat we hen een handje hebben kunnen helpen!
(rekening: 1256€-110€=1146€)
Groetjes,
Inse en Kris
Omars klerenwinkel
zondag, maart 25, 2007
Nr.5: PAEDAC
Een tweede werkterrein van PAEDAC is de begeleiding van vrouwen in moeilijkheden en vrouwen in de prostitutie. Zo helpt zuster Joanita vrouwen in de gevangenis, door hen voor te bereiden op wat na het gevangenisleven komt en hen vooral na hun vrijlating kansen te geven op een beter leven. Dit probeert ze door hen niet alleen van financiële middelen, maar ook van een luisterend oor, een onderdak en eten te voorzien.
Verder probeert ze ook de vicieuze cirkel van prostitutie te doorbreken. Samen met de vrouwen gaat ze op zoek naar andere interesses om van daaruit voor elk van hen een nieuw leven –buiten de prostitutie- te starten. Zo geeft ze meisjes van onze leeftijd, of zelfs jonger, onder andere de mogelijkheid om scholing te volgen, waardoor ze later hun inkomen kunnen verwerven als bijvoorbeeld kapster. Bovendien is het volgens ons ook een sterk punt dat PAEDAC ook sensibiliseert en vrouwen informeert over de gevaren van HIV.
PAEDAC is een kleine organisatie die onze (dus jullie) steun zeker verdient. Wij vinden het geweldig dat iemand als zuster Joanita, samen met haar enkele vrijwilligers, zoveel mooie initiatieven kan waarmaken. Omdat het zo’n kleine organisatie is, is het voor zuster Joanita niet altijd even gemakkelijk om aan middelen te komen. Hierdoor kan ze slechts een beperkt aantal vrouwen verder helpen, en dat terwijl de vraag naar haar hulp erg groot is.
Zuster Joanita is een vrouw die tussen de mensen hier leeft, haar begeleidingen zeer intensief meemaakt en heel dicht bij de plaatselijke bevolking staat. Ze is een warme persoonlijkheid die met haar intelligentie, optimisme en haar hart voor Afrika een grote indruk op ons heeft nagelaten. Vandaar dat we haar honderd spaghetti’s (700euro dus) toevertrouwd hebben. Ze zal deze specifiek gebruiken om meisjes uit de prostitutie te helpen.
Onze laatste Senegalese dagen zullen we niet alleen vullen met in de zon liggen en souvenirs kopen, we zullen namelijk nog vijf personen aan dit lijstje toevoegen en we gaan Omar en Daba een bezoekje brengen.
Drukke groetjes uit Senegal,
Inse en Kris
(rekening: 1956€-700€=1256€)
maandag, maart 19, 2007
Zeil je voor het eerst!
Zondag stonden we vroeg paraat en werden we door de vissers mee op sleeptouw genomen. In een pirogue, een klein vissersbootje, voeren we de volle zee op. We konden niet begrijpen hoe onze vissers zich hier oriënteerden, maar uiteindelijk kwamen we, veel verder op zee dan we hadden verwacht hadden, bij ‘ons vlagje’ aan. Bij het uitzetten van de netten markeert elke visser zijn net met behulp van een drijvend vlagje aan het begin en aan het uiteinde. De vissers begonnen onmiddellijk met het binnenhalen van de netten, maar al snel zagen ze dat het die dag maar een magere vangst was. Na een tijdje stilletjes dobberen was het eerste net binnengehaald en hadden wij kennis gemaakt met zeeziekte. Dat terwijl er nog twee netten op ons lagen te wachten… Na anderhalf uurtje hadden we eindelijk al onze netten binnengehaald en terwijl de visjes tussen onze voeten zaten te friemelen, dachten wij al aan terugkeren. Natuurlijk zouden we er zo gemakkelijk niet vanaf komen, omdat de netten nog moesten uitgezet worden voor de volgende dag. Nadat ook deze klus geklaard was voeren we naar de haven van M’bour, waar in een mum van tijd al onze vis verkocht was. In de haven binnenvaren was echt overdonderend, want zelfs na 6 maanden in Senegal begrijpen we hier de verkoopstechnieken nog altijd niet. Eens de buit (9000 cfa = 14 euro) binnen was keerden we terug naar Saly waar we opgelucht voet aan wal zetten.
Het was echt een boeiende voormiddag. De vissers hadden voor elke handeling speciale technieken en het was echt fascinerend om dit eens van dichtbij te kunnen bekijken. Het werd ons duidelijk dat het vissersleven hier geen gemakkelijke stiel is. We konden ons tot voor kort moeilijk een beeld vormen van de manier waarop vissers werken in Senegal. Jammer genoeg kunnen we jullie niet meer foto’s bezorgen, omdat onze camera niet mee de boot op kon.
Ontroerd, trots en tevreden geven we jullie een dikke kus in plaatselijke klederdracht,
Kris en Inse
maandag, maart 12, 2007
Nr 4 Fam. Touré
Omdat de visvangst geen sector is waar je iedere dag op kan rekenen en omdat Djeenaba, de vrouw des huizes, ook graag een beetje zelfstandigheid heeft (en wie zijn wij om de vrouwen die voor zichzelf willen opkomen in Senegal tegen te houden?!) hebben we besloten om ook haar een startkapitaaltje van 50 000CFA (=76euro) te geven voor een winkeltje van fruit, groeten, nootjes… voor haar deur. Zo kan de familie Touré in elk geval stilletjes beginnen dromen van een leven waarin ze niet telkens iedere CFA moeten omdraaien om hun kinderen te voeden, maar van een leven waar ze zelfs hun onderwijs kunnen betalen.
Ik heb zelden twee mensen zoveel dankbaarheid zien uitstralen. Ze hebben gevraagd om ieder van jullie heel hartelijk te bedanken, dus bij deze… We zijn er zeker van dat beide ouders hun uiterste best zullen doen om jullie centjes goed te besteden. We werden ook vriendelijk uitgenodigd om over enkele weken te gaan kijken hoe ze hun visnetten maken, en daarna een kijkje te gaan nemen bij één van hun eerste vangsten met hun nieuwe netten.
Rekening:
2640€
-193€ Omar
-107€ Daba
-308€ Fam. Touré
-76 € Djeenaba
Nog te besteden: 1956€
Heel veel groetjes,
Kris en Inse
woensdag, maart 07, 2007
Nr 3: Daba
Ik ben vandaag dus terug naar Saly getrokken, waar Alexandra samen met Daba Sene op mij zat te wachten. Daba is een jonge, sterke vrouw met vier kinderen. Haar man is alcoholverslaafde en houdt zich erg weinig bezig met zijn gezin. Zo krijgt Daba bijvoorbeeld slechts 750CFA (=1,15euro) per dag om eten, kleren, school… te betalen voor haar en haar kinderen. Wat erg jammer is, want Daba is echt een harde werkster. Om zelf wat centjes binnen te krijgen, gaat ze iedere week op weg naar Kaolack, een stad in het binnenland die ongeveer 100km van M’Bour ligt. Ze gaat daar blaadjes verkopen, die ze plukt ze in M’Bour. Deze bomen groeien enkel aan de kuststreek en de blaadjes brengen dus het meeste geld op in het binnenland. Daba brengt vaak drie of vier nachten door op straat, omdat ze dikwijls de blaadjes niet verkocht krijgt op één dag.
Doordat Daba zo vaak ver van huis is, kan zij onmogelijk voor haar kinderen zorgen. Daardoor komt het dat haar dochter van 16 jaar nu al een kind op de wereld gezet heeft. Daba had tot op heden echter geen andere keus. De blaadjes groeien hier gratis aan de bomen en ze kan er geld mee verdienen in Kaolock, hoe weinig het ook is.
Inse en ik hebben, met jullie geld, Daba van een startkapitaaltje voorzien van ongeveer 107euro. Met een klein deeltje hiervan kan ze alvast wat rijst, olie en eventueel vis kopen voor haar gezin. Het grootste gedeelte van het geld dient echter om naar Kaolack te reizen om daar een grote hoeveelheid verse aardnoten aan te kopen. Die aardnoten zal ze dan zelf bereiden (met zout of suiker) en zal ze verkopen in een kraampje dat ze voor haar eigen huisje in M’Bour zal zetten. Op die manier komen er niet alleen meer inkomsten binnen dan voordien maar kan Daba de energie die ze voordien in haar vier dagen Kaolack stak, nu in haar kinderen steken.
Foto’s heb ik nog niet kunnen maken, maar samen met Inse ga ik in de komende weken Daba zeker een bezoekje brengen, in het kraampje voor haar huis…
Groetjes,
Inse en Kris
Nr 2: Omar
Dit weekend hebben we Omar ontmoet. Omar is een jongen die steeds probeerde te roeien met de riemen die hij had. Hij wachtte ons op in ‘Auberge Khady’, het hotelletje van Alexandra. Omar spreekt zelf heel erg weinig Frans en was ontzettend zenuwachtig om ons te ontmoeten. We zijn dus ook niet erg veel van hem te weten gekomen.
We weten wel dat hij altijd zijn best heeft gedaan om voor zichzelf te zorgen, dat hij niet snel bij anderen zal gaan aankloppen om hulp. Omar’s grote droom is een klerenwinkel uitbaten. We kunnen hem natuurlijk geen hele kledingswinkel geven, maar besloten om te beginnen bij het begin. Hij stelde voor om een grote hoeveelheid kleren te gaan kopen bij het Rode Kruis in Dakar, om die dan verder te verkopen hier in M’Bour op een klein marktje. Hoewel het een hele som was, één baal kleren kost 125 000CFA (=192,3euro) besloten we om Omar een kans te geven. Hij heeft immers in zijn leven zelfs niet eens de kans gekregen om naar school te gaan en verkopen doet hij echt graag, hij is er bovendien goed in.
We hebben hem dus 125 000CFA gegeven en hem op het hart gedrukt dat hij echt goed zijn best moet doen, opdat ook wij jullie vertrouwen niet schaden. Hij begreep dit erg goed en ging zijn uiterste best doen. In de week van 19 maart gaan we bij hem een kijkje nemen en zullen we ook enkele foto’s op de site zetten.
Groetjes,
Inse en Kris
zaterdag, maart 03, 2007
Nr 1: Bobo
Onze eerste uitverkorene is Bobo. Hij is een jongen van 25 jaar die al 7 jaar als leerling-schrijnwerker in een atelier werkt, waar hij uitgebuit wordt door zijn chef. Voor het harde werk dat hij hier doet ontvangt hij geen inkomen. De reden waarom hij hier blijft werken is dat hij het materiaal uit het atelier kan gebruiken om buiten zijn uren enkele klusjes op te knappen. Op deze manier kan hij toch een beetje geld verdienen.
Via Alexandra kregen we te horen dat het Bobo’s grootste wens was om zijn eigen materiaal te hebben, zodat hij op termijn een eigen zaakje kan starten. We besloten dat we Bobo graag zouden helpen, en omdat we juist nu onze handige vaders op bezoek hadden, gingen we tot actie over. Met zijn vijven gingen we naar de ‘Senegalese Gamma’, waar we een pakket aan materiaal kochten waarmee Bobo van start kan gaan.
Bobo was echt heel tevreden en beloofde ons dat, als hij later genoeg geld zou verdienen, hij andere jonge schrijnwerkers verder zou helpen.
Rekening: 2750€
Bobo: 110€
Nog te besteden: 2640€
Kris en Inse