Kris en Inse in Senegal

In het kader van de postgraduaatopleiding “Internationaal sociaal werken in mondiale context” vertrekken wij op 1 oktober 2006 naar Senegal. Wij zullen er gedurende 6 maanden werken en leven in een Frans-Senegalees project in Mbour.

zaterdag, september 30, 2006

Laatste bericht vanuit België!


Het is eindelijk zover. We kunnen vertrekken. De koffers zijn gepakt en we zijn er helemaal klaar voor. Nog een laatste nachtje in mijn eigen bed en dan vol spanning de vlieger op. Ik heb ondertussen van iedereen afscheid kunnen nemen en heb hier dan ook echt van genoten. Nog eens bedankt voor oudleidingsavond en het afscheidfeestje. Ik zal jullie allemaal heel hard missen. Nu ik eindelijk weet hoe ik nieuws op de site moet posten zal ik jullie ook allemaal proberen op de hoogte te houden, zodat het nieuws niet alleen van Kris komt;-) Mijn volgende berichtje zal dus vanuit Senegal komen! Tot over 6 maandjes.

Groetjes Inse

3 - 2 - 1

Start!

Nu is het echt bijna zover, en we beginnen toch wel wat zenuwen te krijgen. De laatste dingen nog inpakken, kijken of de koffers toch niet teveel wegen, nog een laatste keer op en af bellen om dingen te regelen voor morgen.

En dan mogen jullie allemaal duimen voor een goede reis, we laten jullie liefst niet te lang in spanning en zullen dan ook zo snel mogelijk iets laten weten als we gearriveerd zijn. Reken alvast maar op een dag of twee.

Heel veel groetjes en tot snel,
Inse en Kris

woensdag, september 27, 2006

"Ja, ja, nu begint het op te korten he..."

... da's de meest gemaakte opmerking die we de laatste dagen te horen krijgen. En ja, het begint inderdaad op te korten. Vandaag zijn we allebei beginnen pakken. Er werd al heel wat op en neer gebeld: 'hoeveel truien neemt ge mee? nemen we een kussen mee of is da daar? durft ge ook een short meenemen, of alleen de rokken en broeken tot over de knie? hoeveel douche-gel en shampoo hebben we eigenlijk nodig? enz.' Maar we komen er wel, we zien het zitten, en vooral: we gaan ervoor.

Goeiedag zeggen tegen iedereen gaat nogal vlotjes bij mij (Kris). Hoe Inse het er vanaf brengt, zal ze zelf eens moeten laten weten! ;-) Zo heb ik van elk van mijn lieve handbalvriendinnetjes een dikke knuffel gekregen en zeiden ze 'salukes' met een lach. Geweldig toch, die dames.

Er zijn ook al wat mensen over de vloer geweest, en aan de telefoon. Om te zeggen dat we het goed moeten doen en dat we veel plezier moeten maken. Ik kan jullie verzekeren: wij gaan ervoor en zullen zeker ons best doen!

Tot later,
Kris

Eventjes proberen een link te maken naar ons e-mailadres voor als je ons iets persoonlijks wil vertellen:
inse_franssen@hotmail.com
kris_daemen@hotmail.com

zaterdag, september 23, 2006

Afscheid met een grote A...

Gisteren had ik mijn eigen, kleine, bescheiden afscheidsfeestje. Hoewel ik de drink-capaciteiten van mijn gasten overschat heb, mag ik toch wel zeggen dat het feestje geslaagd was. Ik heb iedereen nog een laatste keer in m'n armen kunnen sluiten en ik heb ervan genoten. Ik zou dan ook iedereen heel erg willen bedanken, vooral om 'er te zijn' maar zeker ook voor de kadootjes die ik gekregen heb, de babbeltjes die ik nog eens heb kunnen doen, de bemoedigende teksten op de kaartjes, de vele glimlachen, schaterlachen en bulderlachen. BEDANKT!

Liefs,
Kris

dinsdag, september 19, 2006

We blijven ijverig spartelen...

Nog 11 keer slapen, en dan is het zo ver...

Met afscheidsfeestjes in ons hoofd tellen we enthousiast, en ook wel een beetje bang, af naar 1 oktober.

In de tussentijd is Inse nog nooit zo ijverig geweest en doorlopen we, samen met Liesbeth die een project in Dakar voor haar rekening zal nemen, 'vlotjes' de Franse lessen. We leren Senegal beter en beter kennen en ook het Wolof begint op gang te komen...

De sfeer tijdens de lessen houden we gezellig door typisch vlaamse gebakjes en koffie (en de bijhorende koffie-klets en roddels) mee te nemen. Er wordt dus zeker wat gelachen, maar het blijft een zeer boeiende, intensieve en leerrijke cursus.

Groetjes,
Inse en Kris

zondag, september 17, 2006

Postgraduaat, dat is ook naar de lessen gaan...

Ondertussen zijn we druk bezig met alle praktische voorbereidingen. Hoeveel kilo mochten we ook alweer mee op het vliegtuig? Hoe zit dat met de kinderbijslag? Wat hebben we nog nodig van AS Adventure? Verzekering in orde? enz.

Bovendien hebben we er twee weken opleiding op zitten. Het was voor ons geen rustige tijd. We hebben les gehad over interculturele communicatie, over ontheming, we zijn op bezoek geweest in een moskee enz.

Volgende week staan nog een aantal taallessen op ons programma. Lessen waar we zeker iets aan zullen hebben. Ze worden namelijk gegeven door een rasechte Senegalese vrouw, Bineta. Zij leert ons niet alleen het Wolof, maar ook het Frans en kan ons heel wat achtergrondinformatie geven over Senegal. Zo gingen we met Anke en Marijke (de meisjes die vorig jaar werkten in het project waar wij dit jaar terecht zullen komen) eten in haar Senegalees restaurant. De typisch Senegalese drankjes konden ons wel bekoren, het eten zal nog eventjes wennen zijn. Isimbi, het restaurant van Bineta, is zeker de moeite waard. Je kan eens een kijkje nemen op de site: http://www.isimbi.be

Wordt zeker en vast vervolgd...
Inse en Kris