Kris en Inse in Senegal

In het kader van de postgraduaatopleiding “Internationaal sociaal werken in mondiale context” vertrekken wij op 1 oktober 2006 naar Senegal. Wij zullen er gedurende 6 maanden werken en leven in een Frans-Senegalees project in Mbour.

vrijdag, maart 30, 2007

Nr.10: Fanta

Enkele weken geleden vertelde Alexandra ons over haar nieuwe buurvrouw Fanta. Zij is een vrouw van 38 jaar, die vijf kinderen op de wereld heeft gezet. Fanta heeft in haar leven altijd hard gewerkt en een eigen inkomen kunnen verwerven, tot de geboorte van haar jongste dochtertje, Mame Diara. Omdat Fanta zelf suikerziekte heeft, was Mame Diara al sinds de geboorte een zorgenkindje. Ze had dikwijls medische verzorging nodig en omdat Fanta met haar van ziekenhuis tot ziekenhuis trok, is ze moeten stoppen met werken. In Senegal is het heel moeilijk om goede medische verzorging te vinden, waardoor de zorg voor Mame Diara heel zwaar was voor Fanta.

Sinds enkele maanden ging het eindelijk de goede kant uit met Mame Diara. De zorg verminderde, waardoor er voor het hele gezin een last van hun schouders viel en Fanta echt van haar dochtertje kon genieten.

Drie weken geleden sloeg echter het noodlot toe. Aangezien er nog geen elektriciteit in huis was, zette Fanta kaarsen neer om de kamer waar Mame Diara sliep te verlichten. Fanta ging even naar de buren, terwijl haar oudste zoon bij Mame Diara bleef. Op de een of andere manier heeft de matras waarop het meisje sliep vuur gevat, waardoor de kamer heel snel in lichterlaaie stond. Het kind kon nog naar buiten komen, waarna Fanta zo snel als ze kon met haar naar het ziekenhuis ging. Mame Diara was over haar hele lichaam derde graad verbrand, vooral in haar gezichtje was ze er erg aan toe.

Omdat het zondag was, waren er geen dokters in het ziekenhuis aanwezig. De verpleging probeerde een infuus te steken in het armpje van Mame Diara, maar de huid was zo zwaar verbrand, dat ze hier niet in slaagde. Op dat moment hebben ze in het ziekenhuis een grote fout gemaakt door Fanta met haar zwaar verbrande dochtertje terug naar huis te sturen. Ze zou de volgende morgen kunnen terugkomen als er dokters zouden zijn. Helaas is Mame Diara die nacht overleden…

Door de gebeurtenissen was Fanta helemaal in shock. Ze vertelde ons later dat het onbeschrijfelijk wat ze op dat moment voelde. Het verdriet is erg groot, en bovendien voelt ze zich schuldig. Helemaal in de war, besloot ze naar Dakar te trekken om haar gedachten te ordenen.

Via haar man kwamen wij te weten dat Fanta graag terug een bezigheid wou om haar gedachten te verzetten en om terug een inkomen te verwerven. Ze beseft heel goed dat ze ondanks haar verdriet toch verder moet met haar leven, vooral voor haar andere kinderen. Daarom zou ze graag haar handeltje in gedroogde vis terug opstarten.

Voor ons is het heel moeilijk om te beschrijven wat we voelden op het moment dat Fanta haar verhaal aan ons deed. We kunnen moeilijk begrijpen dat ziekenhuizen mensen zonder meer aan de deur zetten omdat de medische mogelijkheden hier zo beperkt zijn. We hebben veel bewondering voor de kracht van Fanta, het is een sterke vrouw die veel troost vindt in haar geloof.

We beseffen maar al te goed dat we het verdriet van Fanta niet kunnen wegnemen, maar hopen dat we haar toch een beetje hebben kunnen helpen om haar leven terug op te pakken.




Liefs,
Inse en Kris