Zeil je voor het eerst!

Zoals we al eerder verteld hebben, hadden we er vertrouwen in dat de Familie Touré snel de daad bij het woord zou voegen. Zaterdag kregen we dan ook al een berichtje dat we langs mochten komen, omdat de visnetten klaar waren. We gingen dan ook onmiddellijk een kijkje nemen en zagen dat de mannen de afgelopen 10 dagen hard gewerkt hadden. Van s’morgens tot s’avonds zijn de mannen bezig geweest om met een speciale techniek van touwen en visdraad vele meters netten te maken. Vanaf dat moment wisten we zeker dat deze familie ons volle vertrouwen verdiende. Allebei ontroerd door het enthousiasme en de dankbaarheid van de familie, bleven we nog even napraten. Tijdens het gesprekje werden we uitgenodigd om zondag vroeg in de morgen voor de eerste keer mee op zee te gaan.




Zondag stonden we vroeg paraat en werden we door de vissers mee op sleeptouw genomen. In een pirogue, een klein vissersbootje, voeren we de volle zee op. We konden niet begrijpen hoe onze vissers zich hier oriënteerden, maar uiteindelijk kwamen we, veel verder op zee dan we hadden verwacht hadden, bij ‘ons vlagje’ aan. Bij het uitzetten van de netten markeert elke visser zijn net met behulp van een drijvend vlagje aan het begin en aan het uiteinde. De vissers begonnen onmiddellijk met het binnenhalen van de netten, maar al snel zagen ze dat het die dag maar een magere vangst was. Na een tijdje stilletjes dobberen was het eerste net binnengehaald en hadden wij kennis gemaakt met zeeziekte. Dat terwijl er nog twee netten op ons lagen te wachten… Na anderhalf uurtje hadden we eindelijk al onze netten binnengehaald en terwijl de visjes tussen onze voeten zaten te friemelen, dachten wij al aan terugkeren. Natuurlijk zouden we er zo gemakkelijk niet vanaf komen, omdat de netten nog moesten uitgezet worden voor de volgende dag. Nadat ook deze klus geklaard was voeren we naar de haven van M’bour, waar in een mum van tijd al onze vis verkocht was. In de haven binnenvaren was echt overdonderend, want zelfs na 6 maanden in Senegal begrijpen we hier de verkoopstechnieken nog altijd niet. Eens de buit (9000 cfa = 14 euro) binnen was keerden we terug naar Saly waar we opgelucht voet aan wal zetten.

Het was echt een boeiende voormiddag. De vissers hadden voor elke handeling speciale technieken en het was echt fascinerend om dit eens van dichtbij te kunnen bekijken. Het werd ons duidelijk dat het vissersleven hier geen gemakkelijke stiel is. We konden ons tot voor kort moeilijk een beeld vormen van de manier waarop vissers werken in Senegal. Jammer genoeg kunnen we jullie niet meer foto’s bezorgen, omdat onze camera niet mee de boot op kon.

Ontroerd, trots en tevreden geven we jullie een dikke kus in plaatselijke klederdracht,






Kris en Inse