Kris en Inse in Senegal

In het kader van de postgraduaatopleiding “Internationaal sociaal werken in mondiale context” vertrekken wij op 1 oktober 2006 naar Senegal. Wij zullen er gedurende 6 maanden werken en leven in een Frans-Senegalees project in Mbour.

zaterdag, januari 06, 2007

Hallo iedereen,

Omdat het toch mijn laatste dag in Senegal was, heb ik de zeer zware taak op mij genomen om verslag uit te brengen van donderdag 4 januari. 's Morgens zijn we, naar Guy zijn normen, nogal vroeg opgestaan om vanuit hotel Safari te vertrekken naar het natuurreservaat van Bandia. Een leuke ervaring, maar we hadden er toch wel iets meer van verwacht. In het begin was onze chauffeur vooral bezig met alle putten en greppels te ontwijken, maar ons geduld werd beloond toen we tussen de bomen plots een kudde giraffen zagen opduiken. Dit was letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van deze voormiddag, en daar konden een slapende neushoorn en een stelletje schijnbaar dode krokodillen weinig aan veranderen. Alles bij elkaar hebben we ons toch wel geamuseerd, al hadden we het gevoel dat we toch wel serieus bedot waren wat de prijs betreft.






























In de namiddag hebben we dan onze biezen gepakt en zijn we richting Dakar vertrokken, waar
ik om 02.50 's nachts mijn vlucht richting Lissabon moest nemen. De vier overblijvende Noord-Limburgers zouden er de nacht doorbrengen in hotel ViaVia. Bij een afscheid hoort natuurlijk ook een laatste avondmaal, dat tegelijk ook het langste avondmaal werd, aangezien de bediening wel heel erg lang op zich liet wachten, maar net daarom smaakte onze maaltijd dubbel zo goed. Rond middernacht zijn Inse, Kris en ik naar de luchthaven vertrokken, terwijl Joris en Guy al lagen te snurken. Na een kort afscheid heb ik ingecheckt en dan geduldig gewacht tot de vlieger, door het getreuzel van de Senegalese douane, pas om 4 uur opsteeg. Het gevolg was dat ik mijn aansluiting in Lissabon miste en pas om 12 uur 's middags verder naar Brussel kon vliegen. Daar stonden twee uiterst nieuwsgierige mensen uit Sint-Huibrechts-Lille mij op te wachten, die mij veilig thuis hebben gebracht.

Het volgende verslag zal dus zeker niet meer van mij komen, want mijn trip naar Senegal zit er dus op. Het was kort maar goed, met een blij weerzien en met vijf fijne dagen in een tof gezelschap.

Groetjes,

Wim