Jingle bells, Jingle bells…

Vele van jullie zullen wel benieuwd zijn naar hoe wij hier kerstmis hebben gevierd. Een ding is alvast zeker, totaal anders dan in België. Zoals we vorige week al zeiden was het voor ons heel moeilijk om in de kerstsfeer te geraken. De Senegalezen zijn het, in tegenstelling tot ons, wel gewoon om kerst te vieren in de zon. Naar goede gewoonte was er dus ook nu een kerstfeest georganiseerd op Vivre Ensemble.

Het feest dat zondagnamiddag begon, was speciaal voor de kinderen. Voor iedereen waren cadeautjes voorzien. Elk kind werd afzonderlijk naar voor geroepen en mocht zijn persoonlijk geschenkje in ontvangst nemen. Hierna kwam er een Senegale clown optreden, waar wij helaas de humor niet van inzagen. De kinderen hebben zich echter wel heel goed geamuseerd.





















Na het kinderfeestje zijn we met Joke naar de Volière (ons stamrestaurantje) gegaan om te genieten van een ‘echt kerstdiner’. Omdat de kerstsoirée op Vivre ensemble ‘al’ om middernacht begon, moesten we na het eten zoals gewoonlijk een heel tijdje wachten. Eigenlijk waren we allebei al moe, maar toch stapten we om middernacht richting Vivre Ensemble, waar de soirée volop aan de gang was. Na iedereen uitgebreid te begroeten (wat hier heel wat tijd in beslag neemt) hebben we uiteindelijk toch ook even onze elegante kontjes laten wiegen. Helaas moesten we de avond zien door te komen zonder jenever, glüwein of een gewone frisse pint. Om half twee trokken we moe, nuchter, met veel dorst, maar voldaan naar ons bedje.



Op kerstdag hebben we voor het eerst tijdens ons verblijf lang uitgeslapen. Na onze familie telefonisch ‘Zalig kerstfeest’ te wensen, hebben we onze biezen gepakt en zijn we richting Saly getrokken. Met 30° bleek onze kerstmuts een beetje overbodig en kwam een bikini beter van pas. S’avond waren we uitgenodigd bij Joke om een lekkere, belgische pannekoek te eten. Na een gezellige avond gingen we zoals gewoonlijk op tijd ons bedje in. Al bij al was het een gezellige kerst. Toch zijn we blij dat we hem volgend jaar terug met onze familie en vrienden in de sneeuw kunnen vieren.

Vandaag; tweede kerstdag, hebben we officieel onze drie weken durende vakantie ingezet. We zijn erop uit getrokken naar Fadiouth, een schelpeneiland. Na een uurtje rijden in een, naar Senegalese normen, zeer comfortabele sept-place kwamen we aan. Bij de aankomst werden we overspoeld door gidsen, die ons een rondleiding over het eilandje wilden geven. We boeken vooruitgang in het afschudden van deze lastposten. Na het verkennen van het eiland, dat volledig bedekt is met schelpen, bleek ook dat we ondertussen beter kunnen afpingelen dan drie maanden geleden. We konden voor een spotprijsje de pirogue nemen om een toer rond het eiland te maken. Na een lekkere maaltijd in een plaatselijk restaurantje, bezochten we een onbewoond eiland. Helaas was het in onze verbeelding mooier dan in het echt en hebben we dus niet met onze billen bloot melk uit een kokosnoot gedronken (ref. kinderen voor kinderen). Een iets minder comfortabele sept-place, waar we met negen in zaten, zette ons terug af voor ons eigen stekje, waar we deze prachtige tekst uit onze vingers toverden.

Ook wij kijken vol verwachting uit naar het nieuwe jaar dat we samen met Guy, Joris en Wim zullen vieren. We wensen jullie allemaal fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar. Omdat wij in vakantie zijn en dus niet mogen werken en veel moeten rusten, kunnen jullie helaas volgende week geen tekst van ons verwachten. Gelukkig heeft ons bezoek zich vrijwillig aangeboden om dit volgende week in onze plaats te doen. Waarvoor dank!

Over twee weken kunnen jullie dus weer een verslagje van ons verwachten, en degene die ons echt missen kunnen ons over exact 100 dagen weer in hun armen sluiten.

Liefs,
Kris en Inse