Half vol, of half leeg…?

We zijn ondertussen aan onze 110de dag in Senegal toe en het is alweer anderhalve week geleden dat we onze ‘toubabjes’ moesten uitwuiven. Na hun vertrek hebben we nog van een klein weekje vakantie kunnen profiteren. We hebben er op het laatste moment voor gekozen, om geen grote uitstap te doen, maar om rustig in ons eigen M’Bour te blijven. Maar om daar te geraken moesten we, omdat de banken hier ook niet altijd werken, rekenen op de financiële steun van een supervriendelijke Senegalees. Omdat wij niet genoeg geld bij hadden om het hele traject te betalen, heeft hij een deel van onze rit voor zijn rekening genomen. We waren erg onder de indruk van zijn vrijgevigheid, iets wat we zelf soms een beetje meer mochten hebben…

De winter trekt stilletjes aan uit het land hier, en daar hebben wij van kunnen profiteren. Hoewel we lekker lui in het zonnetje aan het zwembad lagen, bleven we onbewust toch alert voor het Nederlands. Raar maar waar, hier in Senegal leren we sneller Belgen kennen dan in België. Zo ontmoetten we Gert en Veronique, twee toffe mensen waar we al snel mee aan de babbel geraakten. In ons stamrestaurantje de ‘Volière’ kwamen we aan de weet dat ze al een groot deel van de wereld gezien hadden, gespreksstof genoeg dus.















Maandag zijn we dan terug begonnen met werken. Het begin was voor ons alle twee een beetje wennen. We herkennen gelukkig elkaars verhalen en frustraties, wat het begin deze keer gemakkelijker maakt dan de eerste weken in oktober. We hebben al vanuit verschillende hoeken (onze mama’s) gehoord dat het nog niet voor iedereen duidelijk is wat ons werk op ONG Vivre Ensemble juist inhoudt, daarom zullen we jullie één van de dagen een uitgebreid verslag hierover bezorgen.



Hoewel we terug aan het werk zijn, kon Veronique ons toch overtuigen om met haar en Gert een stapje in de wereld te zetten. We trokken naar een discotheek in Saly, om daar eens goed op z’n Europees uit de bol te gaan. In de discotheek kwam er van dansen niet veel in huis omdat we geshockeerd waren… we waren ervan op de hoogte dat Saly de ‘hoofdstad van het sekstoerisme in Senegal’ is, maar nu we het met onze eigen ogen zagen, konden we onze verbazing niet onder stoelen of banken steken. Er liepen talloze schaars geklede Senegalese meisjes rond van ongeveer 16-18 jaar, meestal vergezeld door een blanke oudere man. Het was voor ons echt een schok om te zien hoe jonge meisjes zichzelf moeten verkopen om geld te verdienen. Desondanks hebben we een gezellige avond gehad en lagen we pas om 3u in ons bedje.

We zijn nu over de helft van ons avontuur hier en we genieten er nog volop van. Toch begint het hier en daar te knagen, denken we steeds meer aan thuis en beginnen we jullie echt wel te missen!

Groetjes
Inse en Kris