Nous avons un djajfonde!

Hallo iedereen,

Hier de laatste nieuwtjes uit het verre Senegal. Wegens stroomgebrek een dagje later dan beloofd. Onze eerste week is al weer achter de rug. Soms ging ze snel, soms ging ze traag. Want het is natuurlijk logisch dat niet alles hier van een leien dakje loopt. We hebben onze moeilijke tijden, maar genieten van elk zanderig, heet moment. De mensen op het project zijn typische Senegalezen (raar hè). Ze rusten vaak, wat volgens hun niet het zelfde is als niks doen. Al is het verschil voor ons tot nu toe nog niet echt duidelijk. Maar ach, alles heeft zijn charmes.

Ons kamertje hier is ondertussen ingericht en ziet er best leuk uit, compleet met hemelbed en alles. We hebben de kleinste kamer, maar hebben beslist om niet te verhuizen, omdat dit echt ons kamertje is.

We zullen jullie kort een overzichtje geven van hoe de dag hier verloopt. We staan op om 7 uur. We nemen eerst een douche en eten dat het ontbijt. Dit bestaat voornamelijk uit stokbrood met gelei. Om 8 uur vertrekken we naar ‘vivre ensemble’ wat op een kwartiertje wandelen ligt van onze kamer in la maison jaune. Toegekomen op het project gaan we aan de slag. Eerst is het natuurlijk belangrijk om iedereen uitgebreid te begroeten. Inse zorgt voor de kleine Senegaleesjes en Kris gaat aan het werk met de Franse jongeren. Ergens tussen half 12 en half 3 kunnen we verwachten dat de bel luidt. Dit wil zeggen dat we mogen gaan eten. We eten met ongeveer 10 mensen uit een grote schaal. Zo besparen we veel afwas. Het eten bestaat voornamelijk uit rijst, maar is wel ok. Daarna is het grote rustmoment van ongeveer 14 uur tot 16 uur wordt er niet niks gedaan, maar gerust. Rond 17 uur stoppen we met werken en gaan we terug naar la maison jaune. Wat we daarna doen is heel verschillend. Regelmatig gaan we ’s avonds even naar het strand om af te koelen en uit te waaien. Hoewel het er vuil is, is het een zalig plekje.

Dit weekend zijn we naar de haven en de markt van Mbour geweest. De rit naar daar was al een ervaring op zich. We zijn op een charet (paard en kar) naar ginds gereden. Op de markt was het abnormaal druk. Aan de drukte hier moeten we zeker nog wennen. In de haven hing er echt een heel sterke visgeur. Hierna hebben we even de toerist uitgehangen en hebben we een plons genomen in het zwembad van een klein hotelletje in de buurt. Helemaal tot rust gekomen zijn we een spaghetti gaan eten in een restaurantje dat we bekroond hebben tot ons stamrestaurant. Hoewel de stroom uitviel tijdens het eten, had ook dat zijn charmes. Thuisgekomen kregen we van Ammet (onze, een beetje rare conciërge) complimentjes over onze djajfonde. Hij vond dit een compliment, wij eerder een belediging.

Dit alles wordt zeker en vast vervolgd.

A bientôt!

Greche ak Ixi